Боловсролын байгууллагуудын эмгэг
Сурагч, сургагч хамтран сэтгэл, зүтгэл гарган ажиллаж байж үр дүнд хүрдэг. Хэн нэг нь л ингэж үл чадвал нөгөөгийнх нь хөдөлмөр талаар болно.
Эмгэг буйг урьдчилан илрүүлж түүнийг анагааж чадах юм бол хожим горыг нь амсахгүй. Харин түүнийг мэдэхгүй явсаар өвдсөн хойно нь ухаарч анагаах арга хэмжээг авсан ч түүнээс ямар нэгэн халдвар үлдэх л болно. Үүний нэгэн адилаар өнөөгийн Монгол орны боловсролын байгууллагын үйл ажиллгагаа эмгэгтэй байна. Үүнийг анхаарах цаг нь нэгэнт болсон гэж бодож байна. Эмгэг буйг маш олон нотолгоогоор төвөггүй батлаж чадна.
Нэгэн жишээ: Оюутан сурагчид бидний цаг ямагт гүйцэтгэж байдаг багшийн нүд хуурсан бие даах ажилбарууд юм. Бид өөрсдийн ирээдүйн сайн сайхны төлөө дээд сургуульд элсэн орсон өөр юуны ч төлөө биш. Гэхдээ үүнийг ойлгодог нь цөөхөн мэддэг нь олон байх шиг. Хүний юманд хүн ширүүн гэсэн хатуухан үг байдаг. Бид яг л өөрсдийн хийж буй ажилд ингэж хандаад байх юм. Яагаад хийж байгаа билээ? Үүнийг хийснээр хэнд хэрэгтэй билээ? Гэдгийг хамгийн эхэнд өөрөөсөө нэг асуугаад үзэхэд гэмгүй болов уу. Хоёрдугаар курсын эхний семестр байсан санагдаж байна. Менежментийн үндэс хичээлийг судлаад дууслаа. Багш биднийг “Менежментийн үндэс хичээлийг судалснаар миний олж авсан мэдлэг” сэдэвтэй бичвэр бэлдэж ир гэлээ. Нэг оюутан “Чи надад эссег маань бичээд өг. Би юу бичихээ мэдэхгүй байна.” Гэж хэлдэг байгаа. Би эхлээд мэл гайхаж орхисон. Би хариуд нь бичиж өгөхгүй гэдгээ хэлсэн. Учир нь: нэгдүгээрт би тэр хүний юу мэдэж авсанг мэдэхгүй. Хоёрдугаарт тухайн хүнийг би таних ч мэдэхгүй шүү дээ. Ийм байтал би хэрхэн өөр хүний дүрд хувилан сурсан мэдсэнээ бясалгаж суух билээ. Тийм биш гэж үү? Түүнд энэ маягаар тайлбарлаж хэлсэн ч тэр “энэ ёстой аминчхан өөдгүй золиг” гэсэн янзтай харж билээ. Би уг нь өөрийнх нь төлөө л тийм шийдвэр гаргасан шүү дээ. Энэ мэтээр сонин, хачирхалтай, нэг бодлын инээд ч хүрмээр юм шиг зүйлтэй олон удаа нүүр тулах нь дамжиггүй.
Бид өөрөө өөрийгөө л авч явна.
БАТО
Сурагч, сургагч хамтран сэтгэл, зүтгэл гарган ажиллаж байж үр дүнд хүрдэг. Хэн нэг нь л ингэж үл чадвал нөгөөгийнх нь хөдөлмөр талаар болно.
Эмгэг буйг урьдчилан илрүүлж түүнийг анагааж чадах юм бол хожим горыг нь амсахгүй. Харин түүнийг мэдэхгүй явсаар өвдсөн хойно нь ухаарч анагаах арга хэмжээг авсан ч түүнээс ямар нэгэн халдвар үлдэх л болно. Үүний нэгэн адилаар өнөөгийн Монгол орны боловсролын байгууллагын үйл ажиллгагаа эмгэгтэй байна. Үүнийг анхаарах цаг нь нэгэнт болсон гэж бодож байна. Эмгэг буйг маш олон нотолгоогоор төвөггүй батлаж чадна.
Нэгэн жишээ: Оюутан сурагчид бидний цаг ямагт гүйцэтгэж байдаг багшийн нүд хуурсан бие даах ажилбарууд юм. Бид өөрсдийн ирээдүйн сайн сайхны төлөө дээд сургуульд элсэн орсон өөр юуны ч төлөө биш. Гэхдээ үүнийг ойлгодог нь цөөхөн мэддэг нь олон байх шиг. Хүний юманд хүн ширүүн гэсэн хатуухан үг байдаг. Бид яг л өөрсдийн хийж буй ажилд ингэж хандаад байх юм. Яагаад хийж байгаа билээ? Үүнийг хийснээр хэнд хэрэгтэй билээ? Гэдгийг хамгийн эхэнд өөрөөсөө нэг асуугаад үзэхэд гэмгүй болов уу. Хоёрдугаар курсын эхний семестр байсан санагдаж байна. Менежментийн үндэс хичээлийг судлаад дууслаа. Багш биднийг “Менежментийн үндэс хичээлийг судалснаар миний олж авсан мэдлэг” сэдэвтэй бичвэр бэлдэж ир гэлээ. Нэг оюутан “Чи надад эссег маань бичээд өг. Би юу бичихээ мэдэхгүй байна.” Гэж хэлдэг байгаа. Би эхлээд мэл гайхаж орхисон. Би хариуд нь бичиж өгөхгүй гэдгээ хэлсэн. Учир нь: нэгдүгээрт би тэр хүний юу мэдэж авсанг мэдэхгүй. Хоёрдугаарт тухайн хүнийг би таних ч мэдэхгүй шүү дээ. Ийм байтал би хэрхэн өөр хүний дүрд хувилан сурсан мэдсэнээ бясалгаж суух билээ. Тийм биш гэж үү? Түүнд энэ маягаар тайлбарлаж хэлсэн ч тэр “энэ ёстой аминчхан өөдгүй золиг” гэсэн янзтай харж билээ. Би уг нь өөрийнх нь төлөө л тийм шийдвэр гаргасан шүү дээ. Энэ мэтээр сонин, хачирхалтай, нэг бодлын инээд ч хүрмээр юм шиг зүйлтэй олон удаа нүүр тулах нь дамжиггүй.
Бид өөрөө өөрийгөө л авч явна.
БАТО
tiimee..xyn byr ooroo ooriigoogeed..surdag..uuniig oilgodog bol..Nadad neg naiz bsan jum..ix zalxuu..tegeed bulimietei..bi rorovdood..ix tusaldag blaa..suuldee tegeed jooxon xetersen sanagdaad tuslaxaa boliod..shuud xelev..chi ooroo jumnuudaa xiixgui bol xezuushdee..bidnii mergejild jalanguja..jum medexgui bol..geed orxiv..suuld ter ix zovson..ju ch medexgui..zug surdag xymyys evguizej xaraad..uchir ni end xyn byr ooriigoo gesen..jum medex gej ix zutgedeg..orsolddog boloxoor..ju ch asuusan ter medexgui geed..nadad xyrtel omnoos ni evgui ichmeer bdag bsan..tegexeer xynd iimerxuu zuil deer tuslaad demii bx..chinii tovoo bato..sanaa neg bna..xoorxon bogood tovchxon..unshixaas zalxuu xurgexgui bichleg bna gej bicheed nad ooroo bichlegees chini urt komment bichdeg genee..xe xe xe..
busgui comment uldeesend bayarlalaa. bid 2-iin bodol adilhan bna
neeree yahoo id ee nad ruu commenteer yavuulaach pls..nad shine mailand id xiij bgaa..tseejeer meddegguiee zarimiig ni
Сайн байна уу?
Энэ нийтлэлтэй санал нэг байна. Үнэндээ бид сурах гэж бантанг нь хутгаж байна. Багшийх нь заах ч гэж юу нь мэдэгдэхгүй юм ороо л байна ороо л байна. Тухайн сэдэвтэй холбогдоод илүү дэлгэрүүлээд харчих вэб нөөц ч тавьчихгүй. Зарим хичээл дээр багш заагаад л байна уншаад л байна. Тэрийг нь ойлгож байгаа хүн даанч байхгүй. Энэ бол үнэн байдал. Яахав ойлгодог хүмүүс байна л даа гэхдээ л массыг хамарч ойлгуулж чадахгүй байна. Ингэж багш болоод оюутанууд хоорондоо бие биенээ хуурч суух хэрэг байгаа ч юм уу үгүй ч юм уу. Хий л цаг алдаад байна. Миний бодлоор багшийн орж байгаа хичээлийн сэдэвтэй холбогдох илүү дэлгэрэнгүй вэб холбоосуудыг нь өгчихөөд байвал зүгээр юм шигээ. Эсвэл сургалтын өөр шинэ арга бодож олох хэрэгтэй. Тэгэхгүй бол бид бие биенээ хуурсаар мөнгө хугацаа алдсаар монголын хөгжил саарсаар байх болно.